Ülkemizdeki Güvercin Irkları
Bango Güvercini: Bu tür diğer güvercin türlerine göre daha ufak olmasıyla bilinir.Soyu, 8.yüzyılda Afrika'dan gelmektedir.
Uçuş Özellikleri: Bangolar uçuş özelliğinden çok, güzellikleri için beslenirler. Düz uçumlu olup, yüksek uçar ve kümesinden pırıltı verildiğinde hızla aşağıya dalarlar.
Renkleri: Kırmızı, siyah, mavi, sarı renkleri vardır. Vücutları beyaz, kanat ve kuyrukları renklidir.
Bursa Güvercini: Bu güvercinlerin 100 yıldır ülkemizde tanındığı belirtilmektedir.Söylenenlere göre bu kuşlar, ''Şehremini'' ve ''Kocamustafapaşa'' kuşları olarakta bilinmektedir.
Uçuş Özellikleri: Bu ırk uçuş özellikleri bakımından makaracı ırkın uçuş özellikleriyle aynıdır.İyi bir bursa güvercini 3-4 saatten aşağı uçmaz
Renkleri: Renkleri sarı ve kırmızı olmak üzere iki tipi vardır.Her tipin ise akkuyruk, akkanat olarak iki çeşidi vardır.
-Sarı:Pas rengi olarak tanımlayabiliriz.
-Kırmızı:Sarılara göre daha koyu tonlu olurlar.
İskenderun Güvercini: Bağdat ırkları arasında en ilginç ve en benzersiz olanıdır.İngiliz Carrier, Fransız Bağdat, Steinheim Bağdat, İspanyol Bağdat zaman içerisinde melezlemelere maruz kalmıştır.Fakat İskenderun ırkı saf bir ırktır.
Uçuş Özellikleri: İskenderun güvercini sert tüylü güvercin sınıfına girer.Hızlı uçar vücudu ile kanatları kuvvetlidir.Filo uçucusudur.Türkiye'de İskenderun ve Tarsus bölgelerinde popüler olduğu bilinmektedir.
Renkleri: Düz renkleri Beyaz,Siyah,Kırmızı ve Sarı'dır. Gri veya Küllü dediğimiz renkler siyah kuşaklı olur.
Şıhselli Güvercini: Ortadoğu ve tahminen İran kökenli bu güvercinler ''şıhselli'' , ''çakşırlı'' , ''çarçurlu'' , ''panda'' ve ''şirazi'' adlarıylada bilinmektedir.
Uçuş Özellikleri: Bu güvercinler uçurulduğunda fazla uçmazlar ve birkaç tur atıp konma eğiliminde olurlar.Uçarken düz takla attıklarıda olur.
Renkleri: Şıhselli güvercinler farklı renklerle karşımıza gelmektedir.Bu renkler kırmızı,sarı,siyah ve mavidir.Bu 4 renkte beyazla kombinasyon halindedir.
Taklambaç Güvercini: Ülkemizde yaygın olarak Konya'da yetiştirilmektedir.1000 yıldır Anadolu’da tanılan ve bir ırkımız olup, Konya’da halk arasında “Pirinç dıkdık” adı ile de bilinmektedir.
Uçuş Özellikleri: Uçarken tek takla atar. Hiç takla atmayanları da vardır. Uçarken Mardin tipi taklacılar kadar yükseğe çıkmaz, orta yükseklikte bir saat kadar uçarlar. Ancak düzenli uçurulmaları halinde, uçuş özellikleri bakımından aynı Mardin taklacıları gibi yüksek ve uzun uçmaktadırlar. Ancak Mardin tipi taklacılarda görülen, sefere gelme ve fişekleme gibi bir oyun tarzları yoktur.
Renkleri: Renk olarak çeşitli renklerde olabilmektedirler. Rastlanan başlıca renkleri, beyaz, siyah ve bunların çeşitli karışımları şeklindedir.
Taklacı Güvercin: Bu ırkın yetiştirme amacı taklalı performans ve fiziksel güzellik üst seviyeye getirilirken aynı zamanda ırkların geleneksel özelliklerinin korunmasıdır.
Uçuş Özellikleri: Alçak ve uzun saatler uçmayı seven bu ırk tek uçurulmayı tercih edip performansını en iyi böyle gösterir.
Renkleri: Koyu mavi, mavi, açık mavi, dumanlı, arap ve beyaz renklerinde.
Baştankara Güvercini: Bugün ülkemizde “Baştankara” ya da “rahibe” adı ile bilinen güvercinler, dünyada “Nun” adı ile tanınmaktadırlar. “Nun” kelimesi İngilizce rahibe anlamına gelmektedir.
Uçuş Özellikleri: Fazla uçucu bir yapısı yoktur, daha çok form için yetiştirilmektedir. Kısa süreli uçuşlar yapmaktadır. Uçarken havadaki görünüşü oldukça güzeldir.
Renkleri: Vücut genel olarak beyazdır. Ancak kanat ve kuyruk telekleri renkli olur. Renk çeşidi olarak siyah, kahverengi, sarı, kırmızı, mavi, gümüş gibi renklerinin yanı sıra, bu renklerden bazılarının açık ya da koyu tonları da bulunmaktadır.
Ankut Güvercini: Ülkemizde gut, gud, kut gibi adlarla da anılmaktadırlar. Köken olarak Orta Asya Türkmenistan kaynaklı olan bu güvercinler, bizim yerli ırklarımızdan olmakla birlikte, Türklerin göçleri ile birlikte dünyaya yayılmışlardır. Türk toplumunda ankut güvercinlerinin özel bir yeri ve önemi vardır. Bunun en önemli nedeni İslam dininin kurucusu Hz Muhammet’in halifelerinden Hz Ali’nin bu güvercinlerden beslemiş olmasıdır. Evliya Çelebi, Hz. Ali’nin de “kırmızı çatal ibikli çakşırlı güvercin” beslediğini ve bu bakımdan bunları beslemenin sünnet olduğu yazmaktadır.
Uçuş Özellikleri: Bu güvercinler uçuş kuşu değildirler. Takla atma ve oyun gibi özellikleri yoktur. Uçurulduklarında fazla uçmadan konarlar. Bu nedenle yuva içinde ve bahçelerde form güzellikleri için beslenirler.
Renkleri: Ankut ırkı tek renk olarak karşımıza gelmektedir. Kızıla çalan kahverengi tonda bir renkleri vardır. Bu renk tonu açık ya da biraz daha koyu olabilmektedir. Ancak renk canlı olmalıdır. Bir de “Ala gut” adı verilen bir rengi daha bulunmaktadır. Bu renkte kanatlar beyaz diğer taraflar kızıl - kahverengidir.
İstanbullu Güvercin: Bugün ülkemizde “İstanbullu”, “Ela göz” “Karagöz” ve “Muz” gibi adlarla bilinirler. Köken olarak çok eski devirlerden gelme bir ırk olduğu bilinmektedir.
Uçuş Özellikleri: İstanbullular uçuş özellikleri bakımından gerdanlı (dewlap) ırklarına benzerler. Filo uçucusu olarak kullanılırlar. Havadaki görünüşleri oldukça etkileyicidir.
Renkleri: İstanbullu ırkında belli bir renk standardı bulunmaktadır. Bu güvercinler mavi renginde olurlar. Bu renk, taklacı güvercin ırkımızdaki boz (sabuni) gibidir. Vücut açık renklidir. Şeritleri koyu siyah tonda ve her iki kanadın üzerinde iki sıra olarak bulunur.
Tippler Güvercini: Dünyada “Tippler” adı ile tanılan bu güvercinlere, ülkemizde İngilizce’den kısaltılarak kısaca “Tip” adı verilmektedir. Tip ırkının orijininin Asya kökenli ve Hindistan – Pakistan merkezli olduğu bilinmektedir.
Uçuş Özellikleri: Tip ırkı güvercinler birer performans kuşudurlar. Uzun süreli ve yüksek uçmalarının yanı sıra gece de uçuşlarına devam etmeleri en karakteristik özellikleridir. Bu güvercinler nokta yükseklikte 10–15 saat arasında çok rahat uçuşlarını sürdürebilmektedirler. Hava karardıktan sonra da en az 2 saat kadar uçuşlarına devam ettikleri bilinmektedir.
Renkleri: Tip ırkında bir çok renk çeşidi vardır. Şeritli ve şeritsiz olanları bulunur. Beyaz renk üzerinde genellikle farklı renkli tonlarda benekli bir yapıya sahiptirler.
Adana Güvercini: Adana’da bu kuşlar 3’lü bazen de 2’li uçurulur ve uçan her bir gruba posta adı verilir. Postalar postadaki en iyi kuşa göre isim alırlar. Örneğin; Sakar Postası veya mavili Şami Postası gibi…
Uçuş Özellikleri: Postada bulunan kuşlardan en az biri kesinlikle öncü olmalıdır. Yani, salmadan parlak çekildiğinde ilkin öncüler cevap verir. Diğerlerine ise takipçi denir ve bunlar öncüyü takip ederler. Öncü takım komutanı gibidir. Diğer kuşlardan üstün tutulurlar.
Renkleri: Adana güvercinlerinde renk değil performans önemlidir. Renkleri genelde siyah, beyaz, mavi, kırmızı, bu renklerin kombinasyonları ve tonlarıdır. Her rengin özel bir adı vardır.
Kelebek Güvercini: Anadolu'ya has bu güvercin ırkı herhalde tüm Türkiye'de aynı isimle tanınan tek ırktır. Türkiye'de Takla'dan sonra en çok tanınan ırktır. Kökeni hakkında bilgi olmamasına rağmen çok eskiye dayandığı söyleniyor.
Uçuş Özellikleri: Solo uçuculuklarıyla tanınırlar.Kalabalık olarak uçurulduklarında arı oğulu gibi karmakarışık uçarlar.Genellikle altlarında uçan kuşlara göre kendilerini yönlendirirler.Uçuş süreleri antremana bağlı olarak yarım ile iki saat arasında değişir.Bunlarda start aldıklarında dönekler gibi çok çabuk yükseklik kazanırlar.
Renkleri: Bu ırkın tüy rengi belirgin olarak yetiştirildiği yöreye bağlıdır.Genellikle alaca renkte olan bu kuşlarda düz renklerde görülebilir.Günümüzde Türkiye'de bu ırkta renk harmonisine çok önem verilmektedir.
Sırtıkızıl Güvercini: Ülkemizde özellikle Hatay, K.Maraş, Kilis, G.Antep ve Ş.Urfa illerinde yetiştirilen “Sırtıkızıl” veyahut “Abalı” olarak adlandırılan ve kıymet gören bir ırktır.
Orijini Lübnan’dır ve “İrinfili” olarak dünyada bilinir. Diğer Lübnan ırklarıyla özellikle de “amberiler” le (ırjani) yakın akrabadır.
Uçuş Özellikleri: Filo uçucusu veya desen ırkı olarak beslenir, özelliklede renk tonu ve desen olarak çok etkileyici bir ırktır o sebeple artık sadece desen kuşu olarak beslenir.
Renkleri: Kanat ve kuyruk siyah olmakla birlikte göğüs ve geri kalan yeri kırmızımsı kızıldır. Genellikle boyun bölgesi siyah olurlar.
Demkeş Güvercini: Orijini Orta Asya Türklerine kadar giden çok eski ırklarımızdan biridir. Demkeş ırkı güvercinler, ötücü ırklarımızdan olup, Anadolu’daki geçmişleri günümüzden 1000 yıl kadar eskiye dayanmaktadır. Dünyada bu güvercinler genel olarak İngilizce’de borazancı anlamına gelen “trumpeter” adı ile tanınmaktadırlar.
Uçuş Özellikleri: Demkeş bir form güvercinidir. Uçuş ve oyun için değil, fiziksel güzellikleri ve ötüş şekilleri için yetiştirilirler. Bu güvercinlerin “dem çekme” adı verilen ötüş şekilleri önemlidir. İyi ve uzun dem çekenleri tercih edilirler. Dem çekme süresi 40 – 45 dakikadan az olmamalıdır. Demkeşler, uzun ve hararetli ötüşleri ile dikkat çekerler. Uçurulduklarında fazla uçmaz ve hemen konma eğiliminde olurlar.
Renkleri: Demkeşlerde renk çeşitliliği oldukça fazladır. Beyaz, Siyah, kırmızı, mavi, sarı ve kızıl kahverengi, gibi düz renklerin yanı sıra bu renklerin beyaz ve siyah üzerinde dağılımı şeklinde karışık renklerde ( alacalı ) çeşitleri fazladır.
Bayburt Güvercini: Tamamen yerli bir kuştur. Yörede halk arasında ''çift gugul'' olarak bilinir. Ötüş güzelliğiyle dikkat çeker. Bazıları öyle uzun süre aralıksız ötüyor ki Denizli horozu gibi kısa süreliğine baygınlık geçirebiliyor. Yetiştirildiği yerler; Trabzon, Gümüşhane, Bayburt ve çevresidir.
Uçuş Özellikleri: Ses güzelliği için beslenir. Pek uçurulmaz.
Renkleri: Bayburt güvercinlerinin tüylerinin rengine göre ''karaçakal, karayıldız, beyaz, boz çakal, al çakal, mor ve kara mor'' olarak adlandırılır.
Sayfa Sürekli Güncelleniyor. Devamı İçin Lütfen Takipte Kalın...